رایانش ابری چیست و چه مزیتی دارد؟

همانطور که می‌دانید، تکنولوژی مبتنی بر ابر، روز به روز در حال گسترش و پیشرفت است و سرویس‌های بیشتری به این تکنولوژی افزوده می‎‌شوند. یکی از این فناوری‌های در حال پیشرفت، سرویس رایانش ابری (Cloud Computing) است که در حال ورود به حوزه‌های مختلفی در زندگی افراد است. پیش از ظهور فناوری ابری، کسب‌و‌کارها مجبور بودند سرورها و تجهیزات موردنیاز برای انجام کارهای خود را خریداری کنند و علاوه بر صرف هزینه‌ی هنگفت برای این تجهیزات، اطلاعات و داده‌ها نیز در هارد دیسک‌های متعدد ذخیره و نگهداری می‌شد. علاوه بر اینکه دسترسی و نگهداری از این تجهیزات و داده‌ها سخت و زمان‌بر بود، خطرهای زیادی مانند مخدوش شدن، گم شدن و از‌دست‌رفتن آن‌ها نیز وجود داشت. همچنین بسیاری از شرکت‌های کوچک با بودجه کم خود، قادر به تهیه این تجهیزات و سرورها نبودند و کم‌کم به استفاده مشترک از تجهیزات روی آوردند. به اشتراک‌گذاری تجهیزات به نوعی عملکردی مشابه با سرویس رایانش ابری را دارد. با پیدایش سرویس‌های ابری، بسیاری از این مشکلات برطرف شده‌است و همچنین امکانات و قابلیت‌های متعددی که این تکنولوژی در اختیار مشتریان قرار می‌‌دهد، باعث شده است که افراد بیشتری از این سرویس استفاده کنند و این تعداد به سرعت در حال افزایش است.
امروزه تقریبا کمتر فرد یا سازمانی پیدا می‌شود که از فناوری رایانش ابری استفاده نکند. هر چند بسیاری از آنها ممکن است متوجه نباشند که از آن استفاده می‌کنند. رایانش ابری با نام‌های دیگری مانند «پردازش ابری» یا «محاسبات ابری» نیز در ایران شناخته می‌شود. مثال‌های مختلفی برای استفاده از رایانش ابری وجود دارد. از جمله استفاده از خدمات شبکه‌های اجتماعی، ایمیل یا فضای به اشتراک‌گذاری داده‌ها مانند Dropbox که همگی نمونه‌هایی از کاربرد پردازش ابری در زندگی روزمره ما هستند. اما در سال‌های  اخیر این فناوری علاوه بر افراد، بسیاری از سازمان‌های کوچک و بزرگ را نیز تحت تاثیر خود قرار داده است.

رایانش ابری یا Cloud Computing چیست؟

رایانش ابری یعنی ارایه سرویس‌های پردازشی که بر بستر اینترنت و معمولا با پرداخت هزینه انجام می‌شود. این سرویس‌های پردازشی تنوع زیادی دارند: از اپلیکیشن‌ها گرفته تا ذخیره سازی و قدرت پردازشی. به تعریف رایانش ابری و کلود کامپیوتینگ این نکته را اضافه می‌کنم که محاسبات ابری در واقع ارایه سرویس‌های رایانشی برای سرورها، ذخیره سازی، دیتابیس‌ها، شبکه، نرم‌افزار، آنالیزها و غیره است. ارایه سرویس به کاربر در رایانش ابری، بر اساس تقاضا است و کاربر بدون آن که به تجهیزات خاصی برای پردازش نیاز داشته باشد و یا حتی از محل انجام این پردازش آگاه باشد، به سرویس مورد نظر خود می‌رسد.  این بدین معنی است که دسترسی به منابع IT، در زمان تقاضا و بر اساس میزان تقاضای کاربر به گونه‌ای انعطاف‌پذیر و مقیاس‌پذیر از راه اینترنت به کاربر تحویل داده می‌شود. همان‌طور که کاربر تنها هزینه برق یا آب مصرفی خود را می‌پردازد، در صورت استفاده از رایانش ابری نیز کاربر تنها هزینه خدمات رایانشی مورد استفاده خود (اگر هزینه از کاربر دریافت شود) را پرداخت خواهد کرد. در رایانش ابری، محاسبات و پردازش‌ها با سرورهایی که با یکدیگر شبکه هستند، انجام می‌شود و ذخیره‌سازی داده‌ها به صورت متمرکز و دسترسی به سرویس‌ها و منابع، به صورت آنلاین و از طریق اینترنت است؛ در عمل به جای اینکه شما اطلاعات را بر روی هارد دیسک خود نگه دارید و یا برنامه‌های کاربردی مورد نیازتان را به طور مستمر به‌روزرسانی کنید، از سرویسی بر روی اینترنت برای برآوردن نیازهای خود استفاده می‌کنید. برای دسترسی به منابع پردازشی که در حجم زیادی فراهم است، از مجازی سازی استفاده می‌شود، که با تجمیع منابع و ایجاد یک سیستم یکپارچه انجام می‌شود. مشتری این سرویس‌های ابری، بر اساس مقدار و مدت استفاده از منابع، هزینه پرداخت می‌کند. با این تکنولوژی، هزینه پردازش‌ها، میزبانی اپلیکیشن‌ها، ذخیره سازی داده‌ها و ارایه سرویس به طور قابل توجهی کاهش یافته است.
تکنولوژی محاسبات ابری بر چند اصل مهم استوار است:
-اول آنکه استفاده از خدمات ارائه‌دهنده سرویس؛ صرفا از راه دور بوده و بر بستر وب انجام می‌شود.
-دوم؛ میزان استفاده از خدمات، بر مبنای تقاضای سرویس‌گیرنده و به میزان مصرف است.
-سوم؛ سرویس‌گیرندگان نیازی به داشتن زیرساخت‌های فیزیکی مانند سرور، مرکز میزبانی داده‌ها و پشتیبان‌گیری ندارند.

تاریخچه رایانش ابری

رایانش ابری اصطلاحی است که در سال‌های اول هزاره سوم مطرح شد اما مفهوم computing-as-a-service به خیلی قبل‌تر و حدود دهه شصت میلادی برمی‌گردد. زمانی که شرکت‌ها می‌توانستند به جای این که خودشان کامپیوتر بخرند، زمانی را برای استفاده از آنها در Mainframeها اجاره کنند. این نوع سرویس‌های TimeSharing با پایین آمدن هزینه تهیه کامپیوترها، از PCها و سپس دیتاسنترهای اشتراکی که شرکت‌ها می‌توانند در آنها داده‌های زیادی ذخیره کنند، عقب ماندند. اما مفهوم دسترسی به قدرت پردازشی، بارها و بارها پس از این زمان، مطرح شده است: در تامین‌کنندگان سرویس اپلیکیشن، Utility Computing و Grid Computing. این روند با Cloud Computing و با ظهور تامین‌کنندگان رایانش ابری در مقیاس بزرگ و SaaS ادامه یافت. در واقع، منطق رایانش ابری، اشتراک زمانی یا TimeSharing است؛ به این معنی که منابع مختلف کامپیوتری میان چند کاربر با استفاده از روش‌های چندبرنامه‌ای و چندوظیفه‌ای به اشتراک گذاشته می‌شود. این راهکار اولین بار در دهه ۱۹۵۰ مورد استفاده قرار گرفت؛ زمانی که به دلیل قیمت بالا و اندازه بزرگ کامپیوترها، امکان تهیه کامپیوتر برای هر کاربری وجود نداشت، در نتیجه با این روش، چند کاربر به یک کامپیوتر مرکزی دسترسی داشتند و به طور مشترک از خدمات آن استفاده می‌کردند. بنابراین می‌توان سرویس‌های ابری را تکامل تدریجی راهکارهای به اشتراک‌گذاری کامپیوترها در دهه ۱۹۵۰ دانست. در دهه ۱۹۷۰ میلادی، ایده ماشین‌های مجازی مطرح شد که امکان استفاده از چند محیط محاسباتی متفاوت روی یک محیط فیزیکی واحد را امکان‌پذیر می‌کرد، این ایده، اشتراک زمانی را که در دهه ۱۹۵۰ مطرح شده بود، به سطح جدیدی ارتقا داد. در دهه ۱۹۹۰ میلادی، شرکت‌های مخابراتی امکان دسترسی به ارتباطات مجازی سازی شده را ممکن کردند. به این وسیله به جای ایجاد ساختارهای فیزیکی مستقل برای هر کاربر، امکان به اشتراک‌گذاری زیرساخت‌های فیزیکی برای طیف وسیعی از کاربران فراهم شد.
در سال ۲۰۰۲ شرکت آمازون وب سرویس خود را ایجاد کرد که نقش مهمی در گسترش پردازش ابری داشت. این شرکت از سال ۲۰۰۶ امکان دسترسی به سامانه خود از طریق وب سرویس‌های آمازون را بر پایه پردازش همگانی فراهم کرد. شرکت گوگل هم با ارایه سرویس ابری گوگل داکس در همان سال، خدمات ابری را به سطح عموم جامعه آورد و پس از آن شرکت‌های مختلف، خدمات متنوعی را بر بستر رایانش ابری فراهم کردند.

دلیل نام‌گذاری رایانش ابری چیست؟

مفهوم اصلی در رایانش ابری، مربوط به مکان سرویس و جزییات بسیاری مانند سخت‌افزار و سیستم عاملی است که روی آن اجرا می‌شود. اینها مواردی هستند که اصولا به کاربر، ارتباطی پیدا نمی‌کند و کاربر معمولی از پشت صحنه و آنچه در پی آن اتفاق می‌افتد، اطلاع دقیقی ندارد (مانند داخل ابر). ابر در واقع، مَجاز از شبکه ارتباطی وسیع مانند شبکه تلفن عمومی و یا اینترنت است که از شکل ابر برای بیان تکنولوژی‌های آن، استفاده می‌شود. دلیل تشبیه اینترنت به ابر این است که اینترنت همچون ابر، جزئیات فنی‌اش را از دید کاربران پنهان می‌کند و لایه‌ای از انتزاع را بین این جزییات فنی و کاربران به وجود می‌آورد. 

مزایای رایانش ابری (Cloud Computing) چیست؟

بدون شک هر تکنولوژی و فناوری جدید مزایا و معایب خاص خود را دارد. اما تجربه ثابت کرده که مزایای رایانش ابری بسیار بیشتر از چالش‌ها یا احیانا معایب اندک آن است. البته نقش شرکت‌های سرویس‌گیرنده هم در تعیین این مزایا می‌تواند تاثیرگذار باشد. در ادامه مهم‌ترین مزایای پردازش ابری را به زبان ساده بیان می‌کنیم.
صرفه‌جویی در هزینه‌ها
برای شرکت‌ها و خصوصا کسب‌وکارهای نوپا؛ کنترل هزینه برای ادامه حیات سازمان بسیار کلیدی است. در گذشته این شرکت‌های بزرگ بودند که با هزینه بسیار بالا توان ایجاد، ساخت و نصب یک نرم‌افزار به شکل فیزیکی را داشتند. بنابراین شرکت‌های کوچک و متوسط که این امکان را نداشتند، خود به خود از میدان رقابت خارج می‌شدند. اما مزایای رایانش ابری باعث شده تا این شرکت‌ها به راحتی و از راه دور و به میزان نیاز و تقاضای خود به نرم‌افزار مورد نیازشان به شکل اشتراکی دسترسی داشته باشند. بنابراین هم به میزان مصرف خود پول پرداخت می‌کنند و هم نیازی به صرف هزینه برای ایجاد زیرساخت ندارند.
تسهیل در دسترسی
فناوری ابری دسترسی‌ها را بسیار آسان کرده و محدودیت‌های مکانی و زمانی را کاملا از بین برده است. کاربران برای استفاده از هر نقطه دنیا، تنها به پهنای باند اینترنت خوب نیاز دارند. این مزیت می‌تواند یک فرصت فوق‌العاده برای دورکاری و مدیریت از راه دور فعالیت‌ها باشد.
کاهش نیاز به نیروی انسانی
در سیستم‌های سنتی نیاز به نیروی انسانی متخصص و ماهر برای ایجاد و آماده‌سازی زیرساخت نرم‌افزار وجود داشت. اما یکی از مهم‌ترین مزایای رایانش ابری این است که این اقدامات توسط شرکت سرویس‌دهنده انجام می‌شود. بنابراین شرکت‌های سرویس‌گیرنده می‌توانند نیروی خود را در فعالیت‌های مهم‌تر به کار گیرند.
به‌روزرسانی خودکار
در روش‌های سنتی باید همواره هزینه‌ای صرف بروزرسانی نرم‌افزار می‌شد. اما نرم‌افزارهای ابری به شکل خودکار و بدون هزینه به‌روزرسانی می‌شوند. 
امنیت بالا
زیرساخت‌های ایجاد شده توسط شرکت‌های بزرگ بسیار قابل اطمینان‌تر از زیرساخت‌ سایر شرکت‌هایی است که تخصص اصلی آنها در این زمینه نیست. ضمن آنکه عمل پشتیبان‌گیری ابری و تهیه نسخه پشتیبان از داد‌ه‌ها و اطلاعات توسط آن‍ها انجام می‌شود تا در صورت از بین رفتن اطلاعات در یک نقطه، اتفاق خاصی رخ ندهد. بنابراین امنیت رایانش ابری معمولا بیشتر از شیوه‌های سنتی است.
به اشتراک‌گذاری داده‌ها
کارکنان می‌توانند از نقاط جغرافیایی مختلف و از راه دور به شکل Real time با هم همکاری کنند، داده‌های متفاوت را به اشتراک  بگذارند و به شکل همزمان به یک برنامه دسترسی یکسان داشته باشند.

معایب رایانش ابری

رایانش ابری همیشه هم ارزان‌تر از دیگر مدل‌های رایانش نیست مثلا پرداخت اجاره بها در طولانی مدت، لزوما ارزان‌تر از خرید تجهیزات نیست. اگر نیاز اپلیکیشنی به سرویس‌های رایانشی، دائمی و قابل پیش‌بینی است، ممکن است که تامین آن سرویس به صورت In-House اقتصادی‌تر باشد.
چه کسانی نباید از رایانش ابری استفاده کنند؟ برخی شرکت‌ها تمایلی به هاست کردن داده‌های مهم و حساس خود در سرویسی که رقیب آنها هم استفاده می‌کند، ندارند. اپلیکیشن‌های SaaS که شما استفاده می‌کنید، همان اپلیکیشن‌هایی است که رقیب شما هم استفاده می‌کند. در این شرایط، اگر این اپلیکیشن، هسته اصلی کسب‌وکار شماست، شاید به سختی به پیشرفت کاری مورد نظرتان دست یابید. اگر چه شروع استفاده از اپلیکیشن‌های کلود آسان است اما مهاجرت داده‌ها و اپ‌های موجود به کلود، می‌تواند بسیار پیچیده و گران تمام شود و ممکن است هزینه‌های مهاجرت، بیشتر از هزینه صرفه‌جویی‌شده توسط IaaS در طول زمان باشد. و نکته مهم اینکه تنها در صورتی امکان دسترسی به اپلیکیشن‌هایتان را دارید که به اینترنت وصل باشید.

روش کار رایانش ابری

شرکت‌ها بدون اینکه «زیرساخت» (Infrastructure) یا «مراکز داده» (Data Centers) خود را داشته باشند، می‌توانند دسترسی به هر چیزی از برنامه‌های کاربردی گرفته تا فضای ذخیره‌سازی را از یک «ارائه‌دهنده خدمات ابری» (Cloud Service Provider) اجاره کنند. یکی از مزایای رایانش ابری آن است که شرکت‌ها می‌توانند از هزینه‌ها و پیچیدگی رو به افزایش مالکیت و نگهداری زیرساخت‌های فناوری‌اطلاعات خود اجتناب کنند و به جای آن، برای چیزی که استفاده می‌کنند و در زمان مصرف، پرداخت داشته باشند. از سوی دیگر، تامین‌کنندگان خدمات ابری نیز می‌توانند از مزایای اقتصادی قابل توجهی که به واسطه ارائه یک خدمت مشابه به طیف وسیعی از مشتریان فراهم می‌شود، بهره‌مند شوند.

انواع سرویس‌های ابری

در حال حاضر، سرویس‌های ابری طیف وسیعی از گزینه‌ها را، از ذخیره‌سازی، شبکه و قدرت محاسباتی گرفته تا «پردازش زبان طبیعی» (Natural Language Processing | NLP) و «هوش مصنوعی» (Artificial Intelligence | AI) و همچنین، برنامه‌های کاربردی اداری استاندارد، پوشش می‌دهند. می‌توان گفت که هر سرویسی که نیازی به نزدیک بودن مصرف‌کننده (کاربر) به سخت‌افزار فیزیکی مورد استفاده توسط او را ندارد، می‌تواند از طریق خدمات ابری ارائه شود.

دلیل اهمیت رایانش ابری

بر اساس پژوهش انجام شده توسط «گروه بین‌المللی داده» (International Data Group | IDC)، ساخت زیرساخت برای پشتیبانی از رایانش ابری، در حال حاضر بیش از یک سوم هزینه‌های فناوری اطلاعات در سراسر جهان را شامل می‌شود. در عین حال، با تداوم روی آوردن کسب و کارها به ابر، هزینه‌های مربوط به زیرساخت‌های فناوری اطلاعات سنتی و به صورت مستقر در محل، همواره رو به کاهش است. این مورد، شامل سرویس‌های ابر عمومی که توسط فروشندگان ارائه می شوند و همچنین، ابرهای خصوصی که به وسیله خود کسب و کارها ساخته می‌شوند نیز است. بر اساس پژوهش‌های انجام شده توسط سازمان‌های گوناگون مانند 451 Research و «گارتنر» (Gartner)، میزان هزینه سازمان‌ها برای سرویس‌های ابری همچنان رو به افزایش است.

استفاده از رایانش ابری و مهاجرت به کلود، مناسب من است؟

بررسی اینکه شرکت‌ها چگونه تصمیم دارند از سرویس‌های کلود استفاده کنند، سخت است اما در عین حال بازار سرویس‌های کلود نیز به سرعت در حال رشد است. طبق تحقیقات، ۱۲ درصد شرکت‌ها تصمیم دارند به سازمان‌هایی تبدیل شوند که سرویس‌های خود را از کلود دریافت می‌کنند (Cloud-First). یک سوم هم به نوعی از حجم‌های کاری کلود استفاده می‌کنند. یک چهارم هم هرگز چنین تصمیمی ندارند.
راهکار رایانش ابری، آری یا خیر؟ در این زمینه باید بررسی کرد چه کسی از داخل سازمان یا شرکت به این مساله پاسخ می‌دهد. تمام هزینه‌هایی که برای کلود صرف می‌شود تنها محدود به ادمین نیست و از آنجاییکه اساسا اتصال به سرویس‌های کلود آسان است، مدیران عامل شرکت‌ها می‌توانند شروع به استفاده از آن کنند و هزینه آن را از بودجه شخصی خود بپردازند و نیازی به اعمال تغییرات در بخش IT نیست. این کار اگر چه سرعت را در کسب‌وکار بالا می‌برد اما اگر استفاده از اپ‌ها مدیریت نشوند، ریسک‌های امنیتی ایجاد خواهد شد. نوع اپلیکیشن‌ها هم در تصمیم‌گیری برای استفاده از کلود (Cloud Adoption) تاثیر دارند. مثلا استفاده از ایمیل مبتنی بر کلود، بسیار راحت‌تر از سیستم مالی جدید است. بر همین اساس، شرکت‌ها در استفاده از ابزار ارتباطی مبتنی بر کلود، بک آپ‌گیری و Disaster Recovery تمایل به استفاده از کلود دارند اما تمایلی به استفاده از کلود در SCM یا Supply Chain Management ندارند.

مدل‌های به کارگیری رایانش ابری چگونه است؟

سه مدل مختلف برای به کارگیری فناوری (Cloud Computing) وجود دارد. فارغ از آنکه شیوه‌ی ارائه آنها (Paas، Iaas، Saas) به چه شکل باشد.
ابرهای عمومی (Public Cloud)
شیوه‌ی دسترسی در این مدل به شکل عمومی است و افراد و شرکت‌های مختلف می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند. در ابر عمومی زیرساخت و منابع محاسباتی در اختیار یک شرکت است و برنامه‌های مشتریان مختلف در سرورها و سیستم‌های ذخیره‌ساز و شبکه ابری باهم قرار دارند.
ابرهای خصوصی (Private Cloud)
ابرهای خصوصی بیشتر برای شرکت‌های بزرگ کاربرد دارد که تمایل به ایجاد زیرساخت جداگانه دارند. این زیرساخت در داخل سازمان ایجاد خواهد شد و دیگر به‌شکل عمومی نیست. البته ممکن است این فضا در مرکز داده شرکت دیگری باشد که به آن ابرخصوصی برون سازمانی می‌گویند. در این حالت همچنان مزایای ابر عمومی نیز وجود دارد. به بیان دیگر، ابر خصوصی به معنی طراحی یک زیرساخت محاسباتی با اضافه کردن مجازی‌سازی و واسط‌های مشابه ابر است. این ساختار به کاربران اجازه می‌دهد تا با دیتاسنتر‌های محلی خود تعامل داشته باشند. در واقع ابر خصوصی، مراکز داده مجازی شده داخل FireWall شرکت هستند. در این مدل اغلب مصرف‌کننده و فراهم‌کننده ابر یکی هستند.
ابرهای ترکیبی
به روشی که در آن چند ابر ارتباط دارند ( خصوصی یا عمومی) ابر ترکیبی گفته می‌شود. به عنوان مثال ممکن است سازمانی برای نیازهای اصلی خود مانند سرور اصلی وب‌سایت از ابر خصوصی استفاده کند ولی برای برخی کاربردها مانند کار با فایل‌های چندرسانه‌ای با ترافیک بالا از ابر عمومی استفاده کند.

آیا برای همه کسب و کارها می توان از فضای ابری استفاده کرد؟

فضای ابری برای تهیه نسخه پشتیبان از داده ها، ارائه نرم افزار، تامین ظرفیت پردازش اضافی با روشی مطمئن و مقیاس پذیر استفاده می شود. خدمات مبتنی بر فضای ابری برای پردازش هایی مانند حسابداری، کنترل موجودی، منابع انسانی و مدیریت ارتباط با مشتری کاربرد دارد.

چرا فضای ابری بهتر از سیستم های امروزی است؟

محاسبه ابری و فضای ابری بسیار به صرفه هستند، رایانش ابری نیاز به سرمایه گذاری های بزرگ در زیرساخت ها را برطرف می کند و هزینه های شما را کاهش می دهد. کار کردن با آن بسیار راحت است، موقعیت مکانی هیچ اهمیتی ندارد، دسترسی آسان کاربران به داده ها فراهم شده است، امنیت بیشتری دارد و به صورت مداوم از آن نسخه های پشتیبان تهیه می شود.

مدل‌های ارائه خدمات در پردازش ابری به چه شکل است؟

مدل زیرساخت به عنوان خدمت؛ Infrastructure as a service (Iaas)
پایه‌ای‌ترین خدمات زیرساخت مانند تهیه‌ی سرور، پردازنده، فضای ذخیره‌سازی و دیگر منابع بر حسب نیاز در این مدل ارائه می‌شود. در حال حاضر غالب خدماتی که با عنوان فناوری رایانش ابری در داخل کشور ارائه می‌شود از این نوع است.
مدل بستر به عنوان زیرساخت؛ Platform as a service (Paas)
این خدمات شامل سرویس‌هایی است که به کاربران اجازه می‌دهد با استفاده از ابزارهای عرضه شده توسط ارائه‌دهنده، برنامه‌های کاربردی و نرم‌افزار ایجاد کنند. این خدمات می‌تواند شامل ویژگی‌های از پیش پیکربندی شده‌ای باشد که مشترکین می‌توانند به عضویت آن در بیایند و از آن‌ها استفاده کنند.
مدل نرم‌افزار به عنوان خدمت؛ Software as a Service (Saas)
خدمات این گروه تنوع زیادی دارند؛ چرا که بیشتر خدمات ارائه شده از یک برنامه کاربردی می‌تواند تحت عنوان خدمات نرم‌افزاری در اختیار کاربر قرار گیرد.

تطبیق بودجه IT با رایانش ابری

رایانش ابری باعث می‌شود تا هزینه‌ای که برای CAPEX یا Capital Expenditure صرف می‌شود را صرف OPEX یا Operating Exenditure کنید. مانند شرکت‌هایی که رایانش را به صورت سرویس می‌خرند و سرور فیزیکی خریده نمی‌شود. با این روش شرکت‌ها می‌توانند از هزینه‌های بالای IT جلوگیری کنند. پس استفاده از کلود، هزینه کمتری در بر دارد. مدیران به منظور افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش هزینه‌ها تمایل به استفاده از سرویس‌ها و زیرساخت ابری دارند. البته رایانش ابری همیشه و الزاما به معنی ارزان‌تر بودن نسبت به زمانی که اپ‌ها را In-House داریم، نیست. اپلیکیشن‌هایی که قدرت پردازشی ثابت یا قابل پیش‌بینی نیاز دارند، حداقل از نظر قدرت پردازشی، ممکن است ارزان‌تر از زمانی که به صورت In-House هستند، باشند.

Cloud در گوشی چیست؟

برای آشنایی با کلود در گوشی ببینیم Cloudlet چیست. کلود لت دستگاهی است که بین موبایل و کلود قرار می‌گیرد. در واقع دیتاسنتری در مقیاس کوچک است که سرویس های رایانش ابری را برای دستگاه‌های موبایلی مانند اسمارت فون، تبلت و دستگاه های پوشیدنی، خیلی سریع فراهم می‌کند. هدف از Cloudlet کاهش زمان پاسخ به برنامه‌های در حال اجرا در دستگاه های موبایلی است. کاهش زمان پاسخ نتیجه افزایش پهنای باند، کاهش زمان تاخیر و هاستینگ منابع رایانش ابری است. پس با کاهش زمان تاخیر که در WAN وجود دارد، سرعت نسبت به مدل‌های رایانش ابری سنتی بیشتر خواهد بود.

آشنایی با اصطلاحات منطقه رایانش ابری و ناحیه دسترسی‌پذیری رایانش ابری

خدمات رایانش ابری توسط مراکز داده غول پیکر در اطراف جهان ارائه می‌شود. سرویس‌های وب آمازون (AWS) این مراکز را به «منطقه رایانش ابری» (Regions) و «ناحیه دسترسی‌پذیری» (Availability Zones) تقسیم می‌کند. هر منطقه AWS، یک ناحیه جغرافیایی مجزا مانند اروپا (لندن) یا غرب آمریکا (اورگن) است. AWS این مناطق را به «نواحی دسترسی‌پذیری» نیز تقسیم کرده است. یک ناحیه دسترسی‌پذیر ترکیبی از یک یا تعداد بیشتری مرکز داده است که به لحاظ تئوری آنقدر از هم دور هستند که یک حادثه نمی‌تواند هر دوی آن‌ها را به طور هم‌زمان از کار بیندازد؛ اما به اندازه‌ای به هم نزدیک هستند که برنامه‌های کسب و کاری که نیاز به پاسخگویی سریع دارند با موفقیت اجرا شوند. هر ناحیه دسترسی‌پذیری دارای چندین اتصال اینترنت و برق برای شبکه‌های گوناگون است.

گوگل نیز از مدل مشابهی استفاده می‌کند و منابع محاسباتی خود را به مناطقی (Regions) بخش‌بندی کرده است که خود به «نواحی» (Zone) تقسیم می‌شوند و دارای یک یا تعداد بیشتری مرکز داده هستند که از مشتریان می‌توانند از آن‌ها خدمات بگیرند. گوگل به مشتریان خود توصیه می‌کند که برنامه‌های کاربردی را در نواحی و مناطق متعددی مستقر کنند تا در مقابل نقص‌های غیر منتظره از آن‌ها محافظت شود.
مایکروسافت آژور منابع خود را به شیوه نسبتا متفاوتی تقسیم می‌کند. آژور «مناطقی» (Regions) دارد که مجموعه‌ای از مراکز داده مستقر شده در محیطی با تاخیر محاسبه شده هستند و از طریق یک شبکه منطقه‌ای تاخیر کم به یکدیگر متصل شده‌اند. همچنین، آژور «جغرافیاهایی» (Geographies) را ارائه می‌کند که اساسا حاوی یک یا تعداد بیشتری منطقه هستند و توسط کاربرانی با نیازهای «اقامت داده» (Data-Residency) و انطباقی خاص برای نزدیک نگه داشتن داده‌ها به خود، قابل استفاده محسوب می‌شوند. در عین حال، مایکروسافت آژور «نواحی دسترسی‌پذیری» (Availability Zones) ارائه می‌کند که از یک یا تعداد بیشتری مرکز داده مجهز به منابع برق، خنک کننده و شبکه مستقل، تشکیل شده‌اند.

رایانش ابری و مصرف برق

مراکز داده، مصرف برق بسیار بالایی نیز دارند. برای مثال، سرویس‌دهندگان ابری بزرگی مثل مایکروسافت، درصدد خرید خروجی برق نیروگاه‌های گوناگون برای تامین مصرف مراکز داده خود هستند. روش‌های کاهش و تامین برق مراکز داده، یکی از موضوعات مهمی است که باید به آن توجه داشت.

آینده رایانش ابری

پذیرش رایانش ابری (Cloud Computing) به صورت روزافزونی در حال افزایش است. بسیاری از شرکت‌ها همچنان در حال برنامه‌ریزی پیرامون این هستند که کدام برنامه‌های خود را و در چه زمانی، به ابر منتقل کنند. ولیکن، مهاجرت به ابر هنوز در ابتدای مسیر طویل خود قرار دارد و بسیاری از کسب و کارها هنوز هم آگاهی‌ای لازم پیرامون مهاجرت به ابر را ندارند و در مقابل آن مقاومت می‌کنند. همچنین، مشکلاتی نیز در بحث تخصیص بودجه به مهاجرت به ابر وجود دارد که مدیران ارشد فناوری اطلاعات سازمان‌ها با آن‌ها درگیر هستند. برای اغلب سازمان‌ها، هزینه‌های مهاجرت به ابر هنوز هم روشن نیست. مهاجرت به ابر به سازمان‌ها کمک می‌کند تا فرایندهای سازمانی خود را بازنگری کنند و تغییرات کسب و کار را سرعت ببخشند.